Britse onderzoekers volgden op basis van het huisartsendossier het gewicht van 175.000 mensen over een periode van bijna 10 jaar. Van diegenen met obesitas (gedefinieerd als een Body Mass Index van minstens 30) slaagde de helft erin om op een bepaald ogenblik 5% in gewicht af te vallen. Hooguit 2% bereikte ooit terug een normaal gewicht. Van mensen die er ooit in slaagden om iets af te vallen, kwam dat gewicht er bij de helft binnen de 2 jaar terug bij.
Hoe moeten we dit nieuws interpreteren?
De Britse studie toont aan dat zeer weinig mensen met obesitas ooit terug een normaal lichaamsgewicht krijgen. Van diegenen die erin slagen om enkele kilo’s te vermageren, komen deze er naderhand vaak terug bij. De auteurs van de studie besluiten dat de inspanningen die Britse huisartsen doen om hun patiënten te doen vermageren weinig doeltreffend zijn.
Wat ervaren wij in de praktijk?
Afvallen is niet eenvoudig en vraagt een levenslange inzet (zowel op voedings- als beweegvlak) van de patiënt. Die levenslange inzet, daar loopt het vaak fout. Iedereen heeft wel eens een dipje, of soms is men zo tevreden met het bereikte resultaat dat men zich laat gaan. Eens terug op het oude vertrouwde patroon (hoe lang heb je die foute gewoonten wel niet gevolgd?), is het niet evident terug de nieuwe ingeslagen weg te volgen. Zoals een cliënte onlangs zei: Zoals ik naar de kapper ga om mijn haar te knippen, moet ik ook regelmatig naar mijn diëtiste om mij op het juiste pad te houden!