Een onderwerp dat regelmatig in onze consultaties voorkomt. Dit stukje hebben we geschreven voor onze lezers die een verstoorde band hebben met eten, die last hebben van continu verlangen naar eten en/of zich regelmatig overeten.
Je vindt dat je lekkers gewoon in huis moet kunnen hebben, alleen de ervaring leert dat je er overmatig naar verlangt als het in huis is en er op een manier mee omgaat waar je niet tevreden over bent. Het als ‘gewoon’ beschouwen dat je het in huis moet kunnen hebben, is een oordeel dat jij er over hebt. Anders zou je het niet ‘gewoon’ noemen. Wat jij dus doet, wat jij van je eigen gedrag vindt, noem je daarmee ongewoon. Het in huis hebben is gewoon. Wat ik er vervolgens mee doe is ongewoon. Wat gebeurt er als je het op die manier voor jezelf bestempelt? Ik zou hier gewoon mee om kunnen gaan. En mijn ervaring is dat ik dat niet kan. Helpt het je als je er op deze manier over denkt?
Op het moment dat je hier een oordeel over hebt, wat gebeurt er dan als je het in huis hebt en je ziet het? Je doet de schuif open om iets anders te pakken en je ziet het en je voelt verlangen. Wat komt er dan in je op als je het met die norm in huis hebt gehaald? Dit zou ik gewoon in huis moeten kunnen hebben. Wat je dan misschien denkt is: zie je wel. Zie je wel, nu zit het alweer in m’n hoofd. Nu heb ik er zin in. Zie je wel, ik kan hier niet mee omgaan. Ik moet nu dus de hele dag hier nee tegen zeggen. En wat voel je bij een zie je wel ervaring? Meestal is dit frustratie, want die norm, die zit jou in de weg. Dit zou gewoon moeten zijn, maar dat is het niet. Dus die norm, die komt bij je terug. Je herinnert jezelf aan het feit dat je vindt dat jij ergens niet normaal mee omgaat. Dat oordeel, dat doet natuurlijk zeer. Het voortdurend nee moeten zeggen tegen dat verlangen creeërt drama. En de vraag is wat je doet vanuit dat gevoel van drama. Meestal gaan we dan eten. Of omdat je denkt: ik hou dit toch niet vol. Ik kan het niet. Of omdat je denkt: ok, ik eet het maar snel op dan is het weg. Kan je zien dat daarmee dit oordeel niet in je voordeel werkt?
Ik zou het zo fijn vinden als ik dit in huis kan hebben zonder dat het een probleem voor me is, is al iets heel anders. Dan sta je aan je eigen kant, dan spreek je een verlangen uit. Zou het zo fijn vinden als ik dit in huis kan hebben zonder dat het een issue voor me is. En daar ben ik nu nog niet.
En hoe zou dit ook anders kunnen? Wat als je het oordeel achterwege laat? En nieuwsgierig wordt. Als je nieuwsgierig kan worden, dan komt er ruimte voor de vraag: wat creëert hier eigenlijk mijn verlangen naar dit eten? Wat maakt dat ik op een manier met dit soort eten omga waar ik niet tevreden over ben?
Als je gaat onderzoeken welke gedachten jouw verlangen activeren als het om dit eten gaat, dan heb je de oorzaak gevonden van dat verlangen waarvan jij zegt: het is buitensporig. Gedachten als ik mag dit niet eten, of het is ongezond, als je jezelf niet toelaat van dit soort voedsel te eten, creëer je des te meer verlangen. Hoe kan dit nu voor je veranderen? Wat kan je hier nu mee doen?
Je kan in de eerste plaats jouw gedachten over dit eten veranderen en zo de spanning eraf halen. Je mag het eten. Tuurlijk mag je te eten. Altijd. Het gaat erom hoe je je wilt voelen. En wat je niet wilt is het gevoel hebben dat jij er niet mee om kan gaan. Het wordt veel makkelijker voor je om dit eten in huis te hebben zodra je niet meer continu dat verlangen er op creëert met de gedachte die je kiest.
(geïnspireerd door de Podcast ‘Etenslessen’ van Marjena Moll)